Is geluk een keuze?

Afgelopen dinsdag genoot ik intens van een nieuw ballet van choreografe Isabelle Beernaert, Het heeft de titel ‘Laat me’. Niet alleen de prachtige muziekteksten zijn rakend, maar ook de performance van de dansers is indrukwekkend.

Gevoelens van eenzaamheid, verdriet, onmacht, woede, machteloosheid etc… die de dansers haarscherp vormgaven. Opvallend was de stilte in de zaal tijdens de dansvoorstelling.

Voor mij had de voorstelling vele betekenissen. Het gaat over identiteit, autonomie, relaties, uit verbinding gaan met je partner en met jezelf, alle remmen los, kwetsbaarheid en over keuzes maken in je leven. Achterom kijkende nooit spijt krijgen van keuzes die je had moeten maken, maar – om goede en soms minder goede redenen – niet hebt gemaakt. Ik voel en zie het zo vaak gebeuren aan mijn mediationtafel. Vaak te laat, vaak als er geen toekomst meer is.

Is geluk een keuze? Wat als je als kind de liefde van je ouders hebt moeten ontberen? Wat als het leven je ongekend hard heeft geraakt? Wat als …

Iedere keer weer sta ik versteld van hoe krachtig mensen kunnen zijn. Boven zichzelf uitstijgen. Geluk is niet altijd een keuze. Hoe je omgaat met de uitdagingen van het leven – in zekere mate – wel.
Mijn kinderen gaf/geef ik altijd mee:”What we do does not define who we are. What defines us is how well we rise after falling”. Ik geef dit graag ook aan de lezers van dit artikel mee.

Nog even terugkomende op de dansvoorstelling ‘Laat me’. Mijn favoriete nummer van de voorstelling ….. ‘Ken je mij’ van Trijntje Oosterhuis.