De hectiek van de naderende kerst bepaalt best ons levensritme op dit moment. Zaken die er zeker met de kerst ook toe doen, verliezen wij dan sneller dan normaal uit het oog.
Tuurlijk is het versieren van het huis belangrijk of het kopen en optuigen van de kerstboom. Laten we het al helemaal niet hebben over de voorbereidende boodschappenlijsten en het in huis halen van boodschappen die niet bederven.
Tegelijkertijd drukt het ook ruzies en conflicten weg, want er zijn op dit moment leukere klussen te klaren. Er zijn altijd en eeuwig genoeg ´betere´ redenen om onderliggende onenigheid of ruzies niet aan te pakken. Het maakt ook niet uit of het tussen (ex-)partners speelt, binnen een familie of een samengesteld gezin. Onze ontsnappingsroutes zijn:

• we hebben het nu druk genoeg
• kerst is niet hét moment
• door corona is het nu even anders
• met dulden kom ik er ook wel
• de 1e stap mag de ander zetten
• morgen ..
• en nog heel veel meer redenen

Oké je hebt jezelf overtuigd dat je er nu niets aan hoeft te doen, of is er toch dat stemmetje in je hoofd dat zegt: “doe niet zo achterlijk en ga het gewoon eens een keer oplossen”?.
Een oud spreekwoord zou dit ‘op twee gedachten hinkelen’ noemen en wij kennen het ook wel als ambivalentie. Ambivalentie wordt vaak ingegeven door je eigen mood swings. Wie kent dit niet dat je de ene dag meer kunt hebben dan de andere dag.
Maar kerst wacht niet op je en binnen een kleine twee weken is het zover. De beslotenheid van gezin en familie zou ons juist nu in de pandemie een energieshot moeten geven. Energie om de maanden erna weer zo positief mogelijk door te komen, zonder energielek van ruzie en gedoe.

Maar hoe doe je aan zelfreflectie en het opruimen van je eigen emotionele en energieverspillende wirwar (zo noem ik dit) op? Je eigen afweermechanisme vanuit het verleden, die het handelen in het hier en nu zo bepalen. Als je in het hier en nu een pleaser bent, dan heb je hoogstwaarschijnlijk vroeger altijd meer dan gemiddeld je best moeten doen om ergens bij te horen.

Maar hoe ga je om met de schuldvraag. Het zou niet moeten gaan over oorzaak en gevolg, omdat dit voor iedereen vanuit een ander perspectief wordt gezien. Wil je het hier over eens worden, dan ben je nog wel een hele lange tijd zoet met waarschijnlijk een zeer onbevredigende uitkomst.

Maar hoe ga je dan om met verschillende stromingen van het samengestelde gezin. Het leven bracht de ouder en stiefouder samen en zij genieten volle teugen van een leven met elkaar. Maar soms betekent “met elkaar gaat het goed” als de kids er niet zijn. Maar zodra kids het huis komen binnenrennen, dan komen bijvoorbeeld loyaliteitsconflicten, andere opvoedstijlen of de invloed van de ex-partner ook mee. Concreet vertaalt dit zich in:
• loyaliteitsconflict -> meer toegeven aan de kids (of de ex) dan je zou willen en dit geeft weer wrijving met je partner;
• opvoedstijlen -> eetgedrag, bedtijd, schermtijd, opruimen etc ..;
• invloed ex-partner -> te pas en te onpas worden de kids gebeld door de andere ouder.

De weg naar verzoening en een mooie kerst met elkaar, kent wat mij betreft twee sporen die van communicatie en die van invulling.

Communicatie gaat ook over verzoening en over het ontrafelen van de oorsprong van de ruzie. Dit betekent dat je jezelf de vraag moet stellen welk aandeel jij in het gebeuren hebt gehad. Zelfreflectie dus. Vaak zijn mensen zo verslaafd geraakt aan het onderhouden van ruzie of conflict, dat dit het proces van verwerken en de relatie opnieuw opbouwen vreselijk in de weg staat. Samen weer op weg kunnen gaan naar jullie nieuwe werkelijkheid.
Een betere communicatie start eigenlijk met een verbindende communicatie. Niks niet geweldvol oordelend en zendend, maar luisterend ontvangend. Dit kan alleen maar worden ingezet als jij vanuit je eigen gevoel praat en zonder oordeel naar de ander toe. De keerzijde van oordelen en veroordelen is immers, dat jij de ander onbedoeld en onbewust in een verdedigende houding zet. Het is één groot energielek en alle betrokkenen worden helaas maar al te vaak hierin meegetrokken. Het gevolg? Ik noem het een survival of the fittest qua argumenten en volharding. Wees eerder oprecht nieuwsgierig naar de beweegredenen van de ander. Zonder oordeel zou dit zijn: “leg me uit” of een “neem mij mee ik wil je kunnen begrijpen”.
Tip: heb je jouw eigen behoefte(s) duidelijk over kunnen brengen aan de ander?

En dan ben ik eigenlijk zo langzamerhand aanbeland bij het delen van tips voor de naderende kerst. Jullie gezin is uniek en het is juist daarom belangrijk om eigen jullie eigen gezinstraditie(s) te bouwen. Voor samengestelde gezinnen is dit zelfs een must! Wees je ook bewust dat de tradities mee moeten groeien met het gezin en met de leeftijden van de kinderen. Ieder mens – groot en klein – wil gezien en gehoord worden. Betrek daarom het hele gezin bij het maken van de plannen voor de kerst en maak met elkaar een ideeën-pot (dingen te doen) of een vragen-pot (wat heb jij altijd al willen weten van ..). Ook het maken van een eigen adventskalender doet het bij mijn cliënten en hun gezinnen altijd bijzonder goed.

Het nog steeds ronddolende coronavirus doet wel een beroep op onze creativiteit en inlevingsvermogen. Want wat als je elkaar niet fysiek kunt zien, want wat als in het huis van de ene ouder corona heerst en hierdoor jullie kinderen in quarantaine moeten? Als ex-partners is de gunfactor hierin belangrijk. Gun elkaar het online samenzijn. Gun elkaar een samenzijn buiten rondom bijvoorbeeld een vuurkorf. Hoe heerlijk is het om hierna in je eigen huis een heuse thuisbioscoop (stoelen op een rij, verduisteren, popcorn en zaklantaarns) te bouwen al dan niet in pyjama.

Wat ik stiefouders juist met feest- en/of verjaardagen altijd meegeef:
• jij bent niet verantwoordelijk voor het slagen van de kerst
• stel je verwachtingen bij
• durf je unieke plek als stiefouder in te nemen
• vraag hulp als het teveel wordt en houd niet zelf alle ballen in de lucht
• open vragen stellen in plaats van gesloten
• opvoeden en corrigeren op normen mag je te allen tijde doen
waarde= veiligheid
norm= geen spullen op de trap laten slingeren
• neem zonder schuldgevoel tijd én ruimte voor jezelf
• je bent goed zoals je bent!!

Warme groet en ik wens jou en je dierbaren een hele mooie kerst toe
Marianne